Other Stuff
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Cur haec eadem Democritus? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quid iudicant sensus? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Quid enim? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Istic sum, inquit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
- Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
- Perge porro;
- Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
- Itaque his sapiens semper vacabit.
- Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Dici enim nihil potest verius.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
- An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
- Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
- Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
- At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
- An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non semper, inquam; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Tu quidem reddes; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Quibusnam praeteritis?
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quis est tam dissimile homini. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Perge porro; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Scrupulum, inquam, abeunti; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; An haec ab eo non dicuntur? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.