Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui potest igitur habitare in beata vita

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint modo partes vitae beatae. Sed fac ista esse non inportuna; Duo Reges: constructio interrete. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Tum mihi Piso: Quid ergo? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Facillimum id quidem est, inquam. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quibus ego vehementer assentior. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? At coluit ipse amicitias.

• Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
• Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.
• Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
• Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

• Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
• Restatis igitur vos;
• Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
• Ergo, inquit, tibi Q.
• At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cur id non ita fit? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Tria genera bonorum; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Nam quid possumus facere melius? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Tenent mordicus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Venit ad extremum; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.